Eylül toparlandı gitti işte,
Ekim filan da gider bu gidişle,
Tarihe gömülen koca koca atlar,
Tarihe gömülür o kadar.
**Turgut Uyar**
Eylül ayını bu güzel dize ile uğurlamak istiyorum. Çünkü ne zaman eylül bitse bu dize aklıma geliyor. Sanki eylüle bağdaştırmışım gibi geliyor ve kendimce anlamlar yüklüyorum. Dizeleri düşününce ne kadar doğru yazmış Turgut Uyar. Hepimiz bir gün hatta belki de bir dakika sonra tarihe gömüleceğiz. Kimler kimler geçmiş bu dünyadan kimseye kalmamış sana bana mı kalacak?
***
Fakat sonunda öleceğimizi bile bile neden mutsuzuz anlayamıyorum. Daha doğrusu neden mutsuz hissediyorum kendimi. Aslında bakarsanız iç huzurum var, ev huzurum var, her şey istediğim gibi , elbet ufak tefek sorunlarım var ama çok büyük sorunlar değil ve artık içsel olarak neden aramaya başladım. Dışarıdan bakınca neşeli, mutlu, ışıl ışıl görünüyorum ama içerisi büyük bir yığın. Hayatımda bir şey eksik ama ne bulamıyorum, bulamadıkça da öfkeleniyorum. Dönemsel bir sorgulama ve iç hesaplaşma olduğunu düşünsem de rahatsız ediyor. Aklıma şey geliyor, yaşımı aldıkça çok duygusallaşıp kendimi yalnızlığa mı itiyorum acaba. Bu durum da içsel olarak bir yerlerde mutsuzluk hissetmeme sebep oluyor. böyle düşünmemin sebebi son aylarda anlamsız bir şekilde geçmişe özlem duymamdan kaynaklı. Yani böyle düşünmemin başka bir sebebi de yok.
***
Genel olarak dışarıdan kendime baktığımda biraz şımarıklık mı yapıyorum diye de düşünüyorum. Son günlerde çok tuhaf ve karışık duygular içerisinde olmak beni ruhsal olarak yıpratıyor. Sonbahar sendromu olmasını umduğum bu duygular artık rahatsız ettiği için size yazmak istedim. Birde doğum ayım olan eylül ayını bu şekilde uğurlamak istedim.
***
Sizde durumlar nasıl?
Merak ediyorum sizde de böyle duygular oluşuyor mu yoksa ben mi çok abartıyorum?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder