BİR ÖLÜ DİYOR Kİ...
Buz gibi bedenime, beyaz kefeni.
Ölçtüler biçtiler, dost bildiklerim.
Eşim, dostum, kardeşim el ele verip.
Musallaya koydular, can bildiklerim..!
Kıldırdılar namazımı, kırk saniyede.
İndirdiler mezara, on saniyede.
İncecik bir kefenle, kara toprağa.
Yatırdılar bedenimi, dost bildiklerim..!
Tahtaları dizdiler, bir bir kabrime.
Acımadı hiç kimse, o an halime.
Kürek kürek, toprak atıp üstüme.
Karanlığa boğdular, dost bildiklerim..!
Anladım ki eş, dost hepsi yalanmış.
Bir fatiha okuyan, bırakıp kaçmış.
Kabir denen bu yer, ne kadar darmış.
Yapayalnız bıraktılar, can bildiklerim..!
İndiler baş ucuma, münkerle nekir.
Açtılar defterimi, sordular bir bir.
Kalmadı gizli, saklı hiçbir amelim.
ALLAH'ım, ne kadar zor imiş kabir..!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder