kalemine
 |
| Şiirlerime dokunamıyorum artıkOysa ki mısralarımdı BENİ ayakta tutan Canım yandığında ya da özlediğimde SENİ yüreğimdeki dizelere tutunurdum…  Kağıtlarım sağır ve dilsiz kalmalı… Yüreğimde can bulan yangındır toz duman olmuş devasız bir yaradır !!!  Kan rengine boyanmış günlerimi aydınlığa çevirecek bir kapı arıyorumO kapıdan girip bir daha ardıma bile bakmamak Koşar adım yaklaşmak nihai sona  Sen hep yaşa sevdiğim…Hep mutlu ol…Ölümün yakıcı zehri ve dayanılmaz hüznü dokunmasın yüreğine…Unutma sakınBEN giderken senin payına düşen bütün hüzünleri can evime kilitledim!!! |
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder